Posted in Без рубрики

Անուշ պոեմ

Ամենագեղեցիկ

ինձ համար ամենագեղեցիկ մասը սա է՝

Բազմած լուսնի նուրբ շողերին,
Հովի թևին՝ թըռչելով՝
Փերիները սարի գըլխին
Հավաքվեցին գիշերով։

Ամենահուզիչ

Ինձ համար ամենահուզիչ մասը սա է՝

Ու հորձանք է տալիս հորդ,
Ու կանչում է «Արի՜, Անո՛ւշ,
Արի՜, տանեմ յարիդ մոտ․․․»

― Անու՜շ, ա՛յ աղջի՜, Անո՛ւշ, տո՜ւն արի․․․
Կանչում է մերը վերևից, կանչո՜ւմ.
Լո՜ւռ են ձորերը, լո՜ւռ են ահռելի,

Դուշման Դեբեդն է մենակ մըռընչում։

Թողնել մեկնաբանություն